Το έργο αποτελείται από σύντομες σκηνές παλλόμενης ζωής, ένα πολυφωνικό σχόλιο πάνω στην έννοια της αγάπης. Κάτω από τον παράξενο τίτλο του, κρύβονται στιγμιότυπα από τις σχέσεις των ανθρώπων, ιστορίες έρωτα και χωρισμού, που μιλούν με μελαγχολία, σκληρότητα, μεταφυσική διάθεση αλλά και πολύ χιούμορ, για το αδιέξοδο της αγάπης.

Είναι τελικά ουτοπία η ερωτική αρμονία; Η αγάπη είναι τόσο ανέφικτη, όσο υπαινίσσεται ειρωνικά ο τίτλος; Και ποιον από τους ήρωες του έργου, αυτούς τους κωμικοτραγικούς πρωταγωνιστές της καθημερινότητας, να πιστέψουμε; Αυτόν που λέει: “Μα δεν υπάρχει αγάπη, είναι μια επινόηση, ένα παιχνίδι του μυαλού, ένα είδος αρρώστιας”; Ή εκείνον που βεβαιώνει: “Μα όχι, ήταν τέλεια όταν γνωριστήκαμε, ήταν σαν να ήμασταν δύο μισά που είχαν χαθεί και ξαναβρέθηκαν, ήταν σαν γιορτή”;

Επτά ηθοποιοί, παίζοντας ο καθένας πολλούς ρόλους, προσπαθούν να απαντήσουν το αναπάντητο ερώτημα: Τι είναι αυτό που το λένε αγάπη; Σύγχρονες παραλλαγές πάνω σε ένα αιώνιο θέμα, οι σκηνές του Πομμερά ταλαντεύονται ανάμεσα στην προσδοκία και τη διάψευση, τον κυνισμό και τον λυρισμό, το δράμα και την κωμωδία.

Γεννημένος το 1963, ο Ζοέλ Πομμερά ανακάλυψε το νόημα της ζωής του σε ηλικία 12 ετών, όταν ήρθε σε επαφή με το θέατρο για πρώτη φορά. Όταν κατέκτησε το πρώτο βραβείο της Ένωσης Γάλλων Κριτικών για το έργο του «Αυτό το παιδί», το 2006, δήλωσε: «Θα ‘θελα να γράφω ένα έργο το χρόνο για τις επόμενες τέσσερις δεκαετίες» και, όπως δείχνει η ασταμάτητη συγγραφική του δράση, μένει απόλυτα πιστός σε αυτήν του την προσδοκία.

• Μετάφραση: Μαριάννα Κάλμπαρη
  Σκηνοθεσία – Μουσική επιμέλεια: Χριστίνα Χατζηβασιλείου
  Σκηνικά – Κοστούμια: Όλγα Χατζηιακώβου
  Φωτισμοί: Δήμητρα Αλουτζανίδου
  Πρωτότυπη μουσική: Lobac, Full Houze (www.fullhouze.gr)
  Βοηθός σκηνοθέτη: Δημήτρης Δάγκαλης
  Βοηθός σκηνογράφου – ενδυματολόγου: Σοφία Τσιριγώτη
  Φωτογραφίες: Χρήστος Κυριαζίδης

• Σοφία Βούλγαρη
  Κυριάκος Δανιηλίδης
  Ζωή Λαζαριώτου
  Δημήτρης Ναζίρης
  Ηλίας Παπαδόπουλος
  Πέτρος Παπαζήσης
  Αρετή Πολυμενίδη